การแผ่เมตตาและถวายอาหารพระพุทธรูป ท่องภาษาพระไม่ได้ท่องเป็นคําแปลแทนได้ไหม

การแผ่เมตตาและถวายอาหารพระพุทธรูป  ท่องภาษาพระไม่ได้ท่องเป็นคําแปลแทนได้ไหม

            การแผ่เมตตาต้องแผ่ด้วยใจที่ปรารถณาดี  ใจที่เอื้ออาทร  ใจที่มีมิตรไมตรี  การท่องสัพเพสัตตา้ถ้าไม่ได้มาจากใจก็ไม่สําเร็จเป็นเมตตา  แต่ถ้าใช้ใจถึงใจ  นึกเป็นภาษาอย่างที่เราพูดก็ใช้ได้แล้ว   
การถวายอาหารพระพุทธรูปก็เหมือนกัน สงสัยกัันไหมว่า  ทําไมต้องมีประเพณีถวายอาหารพระพุืทธรูปที่จริงการถวายอาหารพระพุทธรูปเป็นประเพณีที่เราทําตามพระเถระรูปหนึ่งคือ  พระอานนท์  พระอานนท์เป็นพระที่คอยดูแลอุปัฏฐากพระพุทธเจ้า  เวลาพระพุทธเจ้าเสด็จไปไหนพระอานนท์จะเป็น  ปัจฉาสัมณะ    คอยถือบาตรและจีวรของพระพุทธเจ้าเดินตามหลัง  เพราะพระสมัยก่อนเวลาเดินทางท่านไม่ได้ห่มจีวร  แต่จะนําจีวรมาพับสพายบ่า  ไม่ก็พาดไหล่บางทีก็ให้พระลูกศิษย์ถือให้  จะห่มเพราะตอนเจอผู้คนเพราะถ้าห่มขณะเดินทางเดี๋ยวโดนกิ่งไม้เกี่ยวจีวรขาด  ดังนั้นท่านจะนุ่งเพียงสบง   ส่วนอักสะ  ส่วนจีวรจะห่มเป็นระยะ ระยะ  
            เวลาพระพุทธเจ้าเสด็จถึงสถานที่่ี่ที่จะทํา  ภัตตกิจ  คือ  ฉันภัตตาหาร  พระอานนท์ก็จะรับบาตร  จัดเสนาสะนะคือสถานที่ให้พระพุทธาเจ้าเสวยอาหาร  ค่อยเก็บบาตรล้างเช็ดให้อย่างดีและดูแลพระพุทธเจ้าทุกเรื่อง
            ครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพานแล้ว  พระอานนท์ก็ยังเก็บบาตรของพระพุทธเจ้าไว้  ไม่ว่าไปไหนก็นําบาตรของพระพุทธเจ้าไปด้วย  ก่อนจะฉันภัตตาหาร  ด้วยความเคยชินและต้องการรําลึกถึงพระพุทธเจ้า  ก็จะจัดอาหารให้พระพุทธเจ้าก่อน  และชาวพุทธก็ทําตามเรื่อยมา  ถ้าเราจะไม่ถวายก็ได้  แต่ทําแล้วก็ดี  เป็นการรําลึกถึงพระคุณขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและเป็นอามิสบูชา  คือการบูชาด้วยวัตถุสิ่งของอย่างหนึ่ง